‘Mensen hoeven zich niet perse thuis te voelen op een geografische plek, maar kunnen zich thuis voelen in de verbeelding ervan’.
Amber Toorop, zelfportret 2015
Amber Toorop is geboren in Tilburg in 1989. Ze heeft vier jaar Grafische Vormgeving gevolgd (Sint Lucas, Boxtel 2006-2010) en vervolgens vier en een half jaar Documentaire Fotografie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) te Den Haag (2010-2015). Ze heeft stage gelopen bij Annette Behrens (fotografe) en Daniëlle van Ark (beeldend kunstenares en fotografe). Daarnaast heeft ze talloze workshops gevolgd, waaronder (Reflections on) Artistic Research bij het KABK te Den Haag. Ze is genomineerd voor het Steenbergen Stipendium 2015 en tevens voor haar bijdrage aan de ‘Young Artfund Amsterdam’ (YAA) 2016. Ze heeft aan talloze exposities meegedaan; bij Pulchri Studio te Den Haag (mei/juni 2016) samen met Florence Fernhout met als titel ‘Toorop – Fernhout, what’s in a name’.
‘Mijn ooms en tantes waren nog jong toen ze vertrokken uit hun vaderland Indonesië, dat destijds Nederlands-Indië heette. Een land waar niet meer huiswaarts gekeerd kan worden, omdat het simpelweg niet meer bestaat’.
‘Toen mijn opa overleed was ik bijna vier jaar. Mijn oma overleed toen ik twaalf was. Mijn interesse voor het land waar mijn familie vandaan komt, begon al op elfjarige leeftijd, toen ik mijn oma vragen begon te stellen. Het resulteerde in een spreekbeurt over Indië waarin ik kort samenvattend over de geschiedenis vertelde en aandacht schonk aan Indische gewoontes als het gebruik van ‘botol tjebok’. Helaas overleed mijn oma kort daarna en heb ik haar maar weinig kunnen vragen’.
De algehele thematiek in het werk van Amber Toorop is de manier waarop mensen zich verbonden voelen met een thuis. Voor haar is het niet vanzelfsprekend dat iedereen zich automatisch thuis voelt in een ander land/in een andere omgeving. Iedereen probeert op een eigen manier een ‘thuis’ te creëren. In hoeverre hebben uitingen van de oorspronkelijke cultuur invloed op het gevoel van je ‘thuis’ voelen? Ze onderzoekt dit door te kijken hoe verbondenheid tot uitdrukking komt in de interieurs, alledaagse handelingen, symbolen en rituelen. Door archiefmateriaal en familiefoto’s met haar eigen werk te combineren of in een andere context te plaatsen creëert ze nieuwe betekenissen. Het verleden versmelt met het heden. De kracht van haar foto’s is het oproepen van een gevoel dat herinnert aan een vergeten thuis.
‘G’lijk weleer, mijn lieve schat’
In haar afstudeerproject, ‘G’lijk weleer, mijn lieve schat’, staan vier generaties Indo’s in Nederland centraal. Deze groep wordt gekenmerkt door een sterke identiteit en is gevormd door een traumatische geschiedenis. Er bestaat onder hen een culturele verbondenheid met een land waar niet naar teruggekeerd kan worden. In het project focust Amber op een wereld die alleen nog in herinneringen en associatieve details bestaat. Op metaforische wijze verbeeldt zij een minder bekende periode in de Nederlandse geschiedenis die zich moeilijk onder woorden laat brengen. Met behulp van een familiearchief en nieuw beeldmateriaal vertelt zij op intieme wijze het migratieverhaal van haar eigen familie en haar persoonlijke zoektocht naar haar Indische afkomst. Hoewel dit is gerelateerd aan een plek in een tijd waarheen niet teruggekeerd kan worden, spelen het gevoel en het verlangen naar dat ‘thuis’ een grote rol. Tegelijkertijd snijdt het een breder thema aan dat opgaat voor een grotere groep migranten en hun nazaten.
Klik op een foto voor een vergroting
 |
‘Elke generatie gaat op een eigen manier om met zijn/ haar afkomst. Bij de eerste generatie zie ik het verlangen terug in het interieur, hoewel ze het verleden vaak verborgen hebben gehouden door er niet over te praten. De tweede generatie ziet nu het belang in om kostbare informatie te conserveren. Heerlijke familierecepten, die opgeslagen zitten in het hoofd van de eerste generatie, schrijft de tweede generatie nu op, zodat ze blijven bestaan. En de derde generatie is nieuwsgierig naar het leven in Indië, waar ze nooit geweest zijn. Ik laat zien hoe ze zich proberen te verplaatsen in de eerste generatie, om dat gevoel ook zelf te vangen. De vierde generatie is nog jong en daarvan weten wij nog niet hoe zij om zullen gaan met hun afkomst’.
 |
 |
 |
 |
‘Thuis’ betekent de plek waar jij of je voorouders vandaan komen. Daaruit kunnen verlangens voortkomen, om terug te gaan naar die plek waar iemand een gevoel van thuis horen ervaart. Verlangen is de binding met ‘thuis’, het gevoel van iemand waar hij/zij behoort en thuishoort. Het komt er op neer dat wanneer iemand ‘thuis’ is, diegene zich op zijn gemak voelt in een vertrouwde omgeving die zowel met cultuur, territorium als met het sociale netwerk te maken heeft. Wanneer we niet meer ‘thuis’ zijn, ontstaat er een verlangen om dat wel te zijn. Dit verlangen kan op verschillende manieren worden geuit of omgezet worden in acties. Het ‘thuis gevoel’ kenmerkt zich door: een veilige, comfortabele, voorspelbare plek waar mensen zich op hun gemak kunnen voelen (‘Haven’). En als een situatie waarin je jezelf kunt zijn, je verbonden voelt met gelijkgestemden, je favoriete activiteiten kunt ontplooien (‘Heaven’). In die situatie kan ook het ‘thuis gevoel’ zich ontwikkelen.
VIDEOCLIP ‘Het was er zo prachtig, zo onbeschrijflijk mooi…’
 |
 |
 |
Voor Amber is het belangrijk om als fotografe dicht bij zichzelf te blijven en vanuit haar interpretaties te werk te gaan. Door onderzoek naar andere fotografen en praten met kunstenaars, is ze erachter gekomen wat voor haar belangrijk is. Dat de thematiek het persoonlijke kan overstijgen en zelfs van historisch belang kan zijn; dat innerlijke werelden die niet letterlijk bestaan, toch zichtbaar gemaakt kunnen worden; dat een schijnbaar ‘normaal’ verhaal, heel liefdevol en nuttig kan zijn; dat een verhaal van meerdere kanten belicht kan worden; dat de techniek haar instaat heeft gesteld om met fotografische afdrukken heel dicht bij het gevoel van de tijd in Indië te komen.
 |
 |
‘De mensen uit de 1e generatie beschouwden het als een taboe om te praten over hun leven, voordat ze naar Nederland kwamen. Nu is het tijd om dat taboe te doorbreken en waardevolle herinneringen bespreekbaar te maken’ (Amber Toorop).
Zie voor de stamboom van Amber: Stamboom Amber Toorop
Een uitgebreide cv van Amber kunt u hier vinden: CV Amber Toorop
Indisch Museum 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.