Daisy van Groningen, geboren te Breda in 1973, werkt met textiel. Ze is in de periode 1993-1998 opgeleid aan de Kunstacademie Maastricht (Modevormgeving).

We laten Daisy aan het woord.

Als kind was ik al bezig met tekenen, schoenendozen ombouwen tot huizen en woonkamers om mee te spelen en kleedjes maken voor de pop. Creativiteit en met je handen bezig zijn was bij ons thuis belangrijk, dat werd aangemoedigd. Mijn vader speelde in zijn vrije tijd gitaar en zong in een band waardoor muziek een onderdeel was van de opvoeding. Mijn moeder knutselde met ons; van tekenen, kleuren tot breien. Toen ik tien was zaten we samen aan de naaimachine en leerde zij mij kleding maken. Toen wist ik dat ik modeontwerpster wilde worden. Om van stof kleding te kunnen ontwerpen en maken. Dat voelde voor mij natuurlijk, logisch. Mijn moeder maakte onze kleding toen we kinderen waren. We bladerden altijd door de stapels met Knip en Marion (zelfmaakmode bladen) en op de markt kochten we stoffen of bij een stoffenzaak in Breda waar we woonden.

Ontwerptekening van The Living Blue met garens geverfd in indigo, modder en morinda. De garens op het weefgetouw en het uiteindelijke doek.

Modevormgeving studeer je aan een kunstacademie en daar ben ik met een omweg gekomen. Op de lagere school was ik een ‘dromer’ en ging daarna naar de huishoudschool, waar ik veel met m’n handen kon werken en lessen in textiele werkvormen kreeg. De volgende stap was het MDGO Mode & Kleding waar ik verder opgeleid werd met patroontekenen, naaldvakken, ontwerpen en stagelopen bij modebedrijven. Daarna werd ik toegelaten op de kunstacademie van Maastricht.

In 2017 werd het zaadje gepland voor Blending roots in textiles, dat is een proces waar ik mijn kunstenaarschap de vrijheid geef om te onderzoeken en te experimenteren met textiel, verschillende technieken en ambachten uit te proberen door regelmatig cursussen of masterclasses te volgen. Tijdens de masterclass The Living Blue met Aboubakar Fofana (kunstenaar, ontwerper en Indigo dye master uit Mali) in Ubud, Bali kwamen een aantal dingen samen: mijn liefde voor indigo, de afbindtechniek ikat en weven.

Blending roots 1.0 (2021) het eerste weefwerk waarbij ik me heb laten inspireren door kleuren van traditionele batik uit Yogyakarta en Solo. De doeken zijn 60 cm breed x 120 cm hoog.

Na het afstuderen in 1993 ben ik als ontwerpster gaan werken voor Nederlandse modemerken en winkelketens. Inmiddels ben ik doorgegroeid tot adviseur duurzaamheid & textiel bij de Rijksoverheid om mee te werken aan de textieltransitie zodat Nederland in 2050 een circulaire economie is.

Het verdere verloop van mijn carrière staat in het teken van kleding en textiel. De rode draad in m’n werk en vrije tijd: bijna 24/7. In mijn vrije tijd is textiel de grootste passie en daar kan ik me helemaal in verliezen. Daar ik heb alle vrijheid om mijn eigen proces te volgen in een persoonlijk project genaamd Blending roots in textiles. Tien jaar geleden ben ik minder uren gaan werken om mijn textiele creativiteit de ruimte te geven. Het werken met m’n handen en met gevoel is noodzakelijk voor mij om goed in balans te zijn en te blijven.

Kleur heeft altijd een belangrijke rol gespeeld, maar tijdens het weven kwam daar steeds meer nadruk op te liggen en met name op de beperking of kaders te stellen aan het aantal kleuren. In die tijd ben ik me meer gaan verdiepen in mijn Indische achtergrond. Stamboom inzichtelijk maken, verhalen verzamelen bij familie en veel lezen over Indië en Indonesië. Dat zorgde ervoor dat het kleurgebruik begon te veranderen en dat ik die indo roots, wortels ging verweven in mijn werk van textiel. Via een DNA-onderzoek kwam naar voren dat ik 74% NL/Europees 26% Javaans/Aziatisch ben. Hieruit ontstond mijn concept van ¾ + ¼ = 4 kleuren. De ontwerpen en kunstwerken die ik maak, bestaan uit 4 kleuren.

Blending roots 2.0 (2023) waarbij ik me heb laten inspireren door de warme kleuren die ik regelmatig op Java of Bali zie. Het doek is ongeveer 70 cm breed x 600 cm lang.

Mijn ideeën over de kunst die ik maak, heb ik Blending roots in textiles genoemd. Hier komen mijn liefde voor kleur, draad, textiel, verschillende technieken om textiel te creëren, mijn indo roots, reizen en fotografie samen in ideeën over unieke ontwerpen en kunstwerken met een persoonlijk verhaal. Kleur is waar het proces mee begint en is vaak gerelateerd aan Indonesië waar ik regelmatig naar toe ga. Geïnspireerd door textiel zoals batik, ikat, songket, de natuur, een stad of dessa, kunst of kleur. Meestal maak ik kleurstudies in het groot met weven of juist heel klein met kruissteek borduren. De schetsfase en het ontwerpproces, ‘de reis’, vind ik interessanter dan een idee helemaal uitwerken tot een eindproduct. Het geeft me vrijheid om m’n wortels en gevoel te volgen.

Via Instagram @daisy_van_groningen deel ik mijn ontwerpprocessen zodat ik anderen kan inspireren om je creativiteit de ruimte te geven en je handen het werk te laten doen.

Experimenteren met de batik techniek door zes tot zeven lagen wax aan te brengen om een scala aan indigo tinten te creëren. Vooraf een ruwe schets gemaakt als leidraad. Het doek is 100 x 100 cm groot.

De familie van mijn moeder is Indisch. Opa is geboren in Solo op Java en oma is geboren in Sawah Loento op Sumatra. Zij zijn na hun huwelijk in 1934 naar Mentok op Pulau Bangka verhuisd waar opa ging werken voor de tin maatschappij. Mijn moeder is de jongste van het gezin met acht kinderen en geboren in 1950. Vijf kinderen van voor de oorlog in Indië en drie kinderen van na de oorlog en de onafhankelijkheid van Indonesië. In 1954 is het gezin naar Nederland gekomen. Helaas zijn opa en oma overleden toen ik heel jong was en heb de verhalen van vroeger niet van hun meegekregen. Er werd weinig gesproken over de tijd in Indië. Ik ben jammer genoeg te laat begonnen met verhalen verzamelen; de oudste tantes zijn inmiddels overleden.

Ik ben thuis niet Indisch opgevoed. We aten wel heel regelmatig Indisch en als we bij sommige tantes kwamen was er natuurlijk veel eten. Mijn moeder is de enige die niet terug is geweest. Ik reis sinds 1995 met een zekere regelmaat naar Indonesië en heb in 1996 het eiland Pulau Bangka en het oude huis bezocht waar mijn moeder en haar familie heeft gewoond. Als ik uit het vliegtuig stap, de warmte voel, de geuren ruik en de drukte in loop voel ik mijn lichaam ontspannen en ben ik echt thuis. Als ik terug naar Nederland ga, heb ik al heimwee voordat ik vertrokken ben. Ik voel een diepe connectie met Indonesië, herkenning als ik er ben, al ben ik van de 3^e generatie.

Master kleurstudie x kruissteek waarbij ik me heb laten inspireren door een ‘becak’ die ik vorig jaar in Malang, Java zag staan.

Sinds 2015 kook ik meerdere malen per week Indisch en/of Indonesisch. Het is ontspanning, zeker als ik nieuwe ideeën of ontwerpen krijg die ruimte nodig hebben om te groeien. Dan kan het zomaar gebeuren dat ik midden op de dag een gerecht ga bereiden om die ruimte te pakken.

Een subtiele verwijzing naar m’n indo roots zijn de batik blouses die ik draag. De batiks, vaak geprinte batik koop ik als ik op de pasar ben op Java of Bali. Thuis maak ik er blouses van. Ik heb ook batik tulis liggen, maar daar durf ik niet zomaar de schaar in te zetten omdat het handwerk kostbaar is.

“Ikat blues on the backstrap loom” (2023) – kettingdraden met de afbindtechniek ikat voor een heupgetouw.

De foto’s laten het indigo verfproces van die kettingdraden zien bij de dye studio in Ubud, Bali.

De Indische wortels hebben invloed op de kunstwerken die ik maak, het is het fundament van mijn concept Blending roots in textiles. In 2021, tijdens de coronapandemie ontstond er letterlijk en figuurlijk heel veel ruimte (lege agenda en nergens heen kunnen) om mijn concept te laten kiemen en groeien. De foto’s die je op deze pagina ziet, hebben een directe verbinding met de Indisch wortels en het textiel dat daaruit voortkomt: The Living Blue, Blending roots 1.0 en Blending roots 2.0. Experimenteren met indigo tinten en batik techniek. Garens die ik afgebonden heb met de ikat techniek en met natuurlijke indigo heb geverfd. Dit zijn scheringen (kettingdraden) voor een heupgetouw. Een weefgetouw dat op veel Indonesische eilanden wordt gebruikt. In 2023 heb ik les gehad op een heupgetouw bij Komang Darmini, een Balinese master weaver. Dit jaar ben ik begonnen met een master kleurstudie voor textiel waarbij we kruissteken (borduren) gebruikten voor kleurstudies. Een van de studies die ik gemaakt heb is geïnspireerd op een ‘becak’ die ik vorig jaar zag in Malang.

Backstrap weaving class bij Komang Darmini, master weaver op Bali. Bij een heupgetouw zit je in het weefgetouw en je bent onderdeel van de beweging, het ritme tijdens het weven.

Tot nu toe ben ik zeer tevreden over de kunstwerken die ik gemaakt heb. De afgelopen periode heb ik weven gebruikt als medium om textiel te creëren. In de (naaste) toekomst wil ik onderzoeken hoe ik een eigen kleurpalet voor Blending roots in textiles kan ontwikkelen en die kan toepassen in textielkunst door middel van borduren, breien, weven of een andere techniek om textiel vervaardigen.

CV Daisy van Groningen: CV Daisy

Website: www.daisyvangroningen.com