Naam: Frank Robin van der Eijk, Den Haag, 1961
Kunstschilder | Drummer
Stijl: Neo Symbolisme, Surrealisme, Expressionisme

Al vroeg kreeg ik interesse in muziek en kunst.
Tijdens mijn lagere schooltijd in Leidschendam (1967-74) luisterde ik naar de grammofoonplaten van mijn oudere zussen, zoals die van de Britse formatie Yes, Crosby,Stills,Nash & Young, Neil Diamond en de Eagles.
Als Leidschendamse jongeling weg van de Haagse Golden Earring en Earth & Fire, het waren de gouden jaren van de popmuziek, dit zullen vele tijdgenoten met mij eens zijn.
Op de middelbare school, de Openbare Dalton scholengemeenschap in Voorburg, was ik vooral met muziek bezig en achter het drumstel te vinden.
De passie voor het slagwerk is er nog altijd, ik geef nog privé drumles.
Uiteindelijk heb ik gedrumd tot rond mijn dertigste jaar op professioneel niveau in vele bands en projecten.

Stijl invloeden:
Salvador Dali, Carel Willink, Armando, Edvard Munch, Jan Toorop, Jan Cremer, Constant Nieuwenhuizen, El Greco, Francisco Goya.
In 1992 heb ik mijn vrouw ontmoet en in dat jaar ging ik mij toeleggen op het schilderen met olieverf, drie jaar later zijn we ons gaan vestigen in Amsterdam in een woning met atelierruimte, waar ik nog steeds met plezier werk.
In die beginjaren heb ik veel portret opdrachten gedaan.
Het Surrealisme fascineerde mij al als kind en het heeft me blijvend beïnvloed.
De droombeelden van Salvador Dali, het Magisch Realisme van Carel Willink, daarin liggen de wortels van mijn kunstenaarschap, het sluimert nog altijd in mijn artistieke denken en benadering van uitvoering van onderwerpen en thema’s.

De vorm van mijn expressie heeft in de ruim dertig jaar wel een eigen vorm en karakter gekregen. Mede door invloed van onder andere kunstenaars als Armando en Constant Nieuwenhuizen schilder ik ‘in het moment’ vanuit intuïtie en gevoel, los en zo vrij als mogelijk. Gaandeweg het creatieve proces speel ik met vorm en kleur, om uiteindelijk het onderwerp te vatten. Dit kan in een dag, maar kan ook weken duren of soms nog langer.

Schilderen is hard werken, een canvas die ik afrond beschouw ik als een persoonlijk succes.
Je gaat voor goud, niet voor middelmatigheid en dat levert vaak druk op, soms frustratie.
Een paar werken per jaar overleven het dan ook, de rest wordt overgeschilderd of vernietigd.
Het leven is de grootste inspiratiebron die je je maar kunt wensen, ik schilder over alles wat me raakt, of wat me bezig houdt. Dat kan variëren van een landschap tot ‘psychologische’ onderwerpen. Om het ‘niet tastbare’ of emoties om te zetten in beeld vind ik een uitdaging.
‘Transitory, of ‘Phantoms of the past’ zijn daar voorbeelden van.

Roots
Mijn roots liggen in het voormalige Nederlandse Indië.
Hoewel geboren en getogen in Nederland voelt dat zo, vreemd of logisch?
De verhalen van mijn ouders, van mijn ooms en tantes, die ik als kind hoorde weer klinken nog vaak in mijn gedachten en ik koester ze. Op gezette tijden haal ik ze terug, soms voor het slapen gaan. Ik fantaseer er de plaatjes bij, de tropische geuren en de kleuren die mijn ouders zo dierbaar waren.
De geluiden, de mystieke avonden op de veranda’s….

Even de sfeer van Tempo Doeloe uit ons familie fotoalbum, mag dat nog tegenwoordig?
Alles wat maar met het koloniale verleden te maken heeft is immers bijna onbespreekbaar geworden mede door de dekolonisatie en ‘woke’ beweging.
Ik kom uit een familie van lieve mensen die met grote liefde en passie spraken over Indië en de bevolking, niet álle mensen waren per definitie onrechtvaardig en uitbuiters.
Het koloniale systeem was fout maar op kleine schaal deden mensen ook goede dingen voor elkaar volgens mijn moeder: ‘Niet in ieder gezin schuilde een Multatuli, je werd er geboren en we maakten er het beste van….’

Nadat ik met mijn ouders en zussen in Hollandia, Nieuw Guinea heb gewoond (1962), heb ik nooit meer voet op Indonesische bodem gezet.
Telkens weer maak ik plannen met mijn vrouw, volgend jaar dan maar?
Het is alsof ik in de bubbel wil blijven, even wat lempers en spekkoek halen bij de toko, nasi kuning eten en mijn Indische honger is weer gestild voor een periode.
Indonesië is als een vreemd land voor mij, Nederland mijn geliefde heimat.
Ik ben een tweede generatie Indische Nederlander en ik voel me er senang bij.

Curriculum
Opleiding: MBO Grafische vormgeving / SDU, Den Haag 1988 – 92
Autodidact kunstschilder woonachtig in Amsterdam

De afgelopen drie decennia heb ik aan veel projecten mogen deelnemen en heb ik met regelmaat exposities gedaan, een greep uit de afgelopen vijftien jaar:
2010 Bliss art Galerie, Den Haag
2011 Perry Kish Galerie, Heerlen
2012 Galerie MLB, Amsterdam – Solo tentoonstelling ‘Liquid memories ‘
2013 Galerie Ramrath, Aachen Duitsland
2014 Galerie Rock archive, Amsterdam
2017 Studi-O, Amsterdam overzichts tentoonstelling ‘Mystic language’
2017 Nyala hotel, San Remo – Italië
2018 Galerie Rock archive, Amsterdam
2018 Resideal, Antibes – Frankrijk
2019 Pop up gallery, Antwerpen
2021 tot en met 2024 jaarlijks: Kunstgalerie Berenstraat, Amsterdam
Eerstvolgende expositie zal ook in 2025 in de deze Galerie plaats vinden.

—– ¥¥¥ —–