Franz Junghuhn

Franz Wilhelm Junghuhn (geboren 26 november 1809 te Mansfeld, Duitsland – overleden 14 september 1864 te Lembang, Java) was een Duits‐Nederlandse natuuronderzoeker en plantkundige die vooral bekend werd door zijn uitgebreide verkenningen van het eiland Java.

Opleiding en vroege loopbaan: na een studie theologie en natuurwetenschappen in Halle en Berlijn werd hij in 1835 predikant in Nederland, maar hij gaf dat ambt snel op om zijn passie voor geologie en botanie te volgen.

Onderzoek op Java: tussen 1835 en 1848 maakte Junghuhn verschillende expedities op Java, waarbij hij vulkanen beklom (zoals Merapi, Semeru en Dieng-plateau), vegetatiezones in kaart bracht en vele nieuwe plantensoorten beschreef.

Belangrijkste publicaties:
• Topographische und naturwissenschaftliche Reisen durch Java (1845–1847), met atlasplaatwerk en hoogtelijnen van vulkanen.
• Java-Album (1854–1856), een luxe uitgevoerde bundel met elf gekleurde lithografieën van Javas landschappen en vulkanen.

Levensmotto en nalatenschap: Junghuhn stond bekend om zijn strenge wetenschappelijke werkwijze “nach der Natur” en zijn uitgesproken kritiek op koloniale misstanden. Hij werd begraven op de hellingen van de Tangkubanprahoe-vulkaan. Zijn werk leverde een fundamentele bijdrage aan de geologie, vulkanologie en plantkunde van Zuidoost-Azië.

Illustraties van Franz Junghuhn: