[S21]Ter ere van ons 10-jarig bestaan lanceren we een aantal bijzondere SPECIALS.
Zie: Indisch Museum 10 jaar Online
– Merapi Obermayer
– Interview met Doric Steevensz
– Rubens Agaatsz
– Mariëtte Hehakaya
– Artikel over Esthetiek en confrontatie
– Overzicht over wat het museum te bieden heeft
[S22] Danielle Lemaire
‘Mijn tekeningen ontstaan veelal op basis van onderzoek naar de bijzondere geschiedenis van een plek of persoon, die ik markerend vind voor het hier en nu’
‘Voor mij kan tekenen een manier zijn om te doen herleven wat verloren is gegaan, maar ons nog altijd spiritueel voedt’
¬ Interview in Amuse.art
¬ Annual Litho Yearprint 2025 Danielle Lemaire Basement Press Diepenheim
¬ Website Danielle Lemaire
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S20]Fritz Junghuhn
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S19]AURA OP DEN CAMP Werkperiode 2022 – juni 2025
Na mijn deelname aan het Indonesië Project o.a. als lid van ‘Het Moederland Collectief’ wist ik dat ik mij niet verder als Indonesië kunstenaar wilde profileren. Ik heb me teruggetrokken uit het Moederland Collectief en heb mijn oorspronkelijke werkwijze opgepakt. Het kostte me moeite me los te maken van het onderwerp Indië-Indonesië. Nadat ik via mijn beeldverhaal mijn hele geschiedenis weer onder ogen moest zien bleek dat niet als bij toverslag weer uitgewist te zijn.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S18]Portret Loes Leatemia in weefstudio Weaving Worlds
Loes Leatemia is een beeldend kunstenaar, wever en cultureel antropoloog gevestigd in Amsterdam. Ze richtte Weefstudio Leatemia op, dat nu verdergaat onder de naam Weaving Worlds. Deze studio fungeert als een open werkplaats waar weven en cultuur samenkomen, en biedt een ontmoetingsplek voor wevers en textielliefhebbers van diverse achtergronden om te delen, experimenteren en uitwisselen.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S17]Charles Burki
Charles Burki (1909-1994) was een vooraanstaand Nederlands illustrator en ontwerper, bekend om zijn technische tekeningen, motorillustraties en oorlogskunst. Geboren in Magelang, Java (destijds onderdeel van Nederlands-Indië), was hij de zoon van een architect en ontwikkelde hij al vroeg een passie voor motoren. Op 15-jarige leeftijd kocht hij zijn eerste motorfiets, een BSA 500cc Sloper, en begon hij zijn tekeningen te publiceren in Nederlandse tijdschriften zoals Sport in Beeld.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S16]De witte kebaya
Op 4 december 2024 werd het traditionele kledingstuk de kebaya door de Unesco officieel erkend als immaterieel erfgoed. Het kledingstuk werd door Indonesië, Brunei, Maleisië, Singapore en Thailand gezamenlijk aangedragen als nominatie in 2023. Deze Unesco-nominatie was voor de aanleiding om samen met schrijfster Dido Michielsen een onderzoek te starten naar de betekenis van de witte kebaya.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S15]Maurits van den Kerkhoff (1830-1908)
Maurits Ernest Hugo Rudolph van den Kerkhoff
°Philippeville (België) 7 februari 1830
†Malang (Indonesië) 15 februari 1908
Nederlands-Indisch Kunstschilder en lithograaf. Hij was hoofdzakelijk werkzaam in Nederland en in Indonesië, en schilderde voornamelijk landschappen.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S14]Berlage in Indonesië
‘Het was een belangrijk man. Niet alleen als architect, maar ook als iemand die de tijd goed aanvoelde’, aldus architect en onderzoeker Obbe Norbruis. Hij spreekt met presentator Raymon Hilkman in de eerste aflevering van de vierdelige podcastreeks ‘Berlage di Nusantara’ (‘Berlage in de archipel’).
Lees verder: https://indischmuseum.com/berlage-in-indonesie/
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S13]Ruangrupa en Documenta Fifteen
Bezoek aan Documenta Fifteen (Kassel, 18 juni – 25 september 2022)
Verslag Fenny Vlietstra, augustus 2022
‘Is kunst altijd het resultaat van een ‘allerindividueelste expressie’ of kan het ook het proces zijn van een collectieve, maatschappelijke actie?’
De Documenta is een tentoonstelling die om de vijf jaar plaatsvindt in de Duitse stad Kassel en precies 100 dagen duurt. Opgericht in 1955 door kunstenaar Arnold Bode als rehabilitatie van de door de Nazi’s verbannen ‘Entartete Kunst’.
Bode wilde de wereld via de kunsten weer in gesprek brengen.
De Documenta die hieruit voortkwam, is uitgegroeid tot één van de meest toonaangevende kunstevenementen in de wereld.
Begin februari 2019 werd bekend dat het kunstenaars collectief ruangrupa uit Indonesië (Jakarta) de artistieke leiding zou krijgen over documenta 15. Dit betekende dat de documenta voor het eerst geleid zou worden door een collectief.
ruangrupa opgericht in 2000 in Jakarta is inmiddels een internationaal bekend collectief. ruangrupa betekent ‘visuele ruimte’: ruang = ruimte, rupa = visueel, ofwel ‘ruimte voor kunst.
De doorbraak naar de westerse wereld kwam in 2016 toen het collectief uitgenodigd werd om het kunstevenement Sonsbeek in Arnhem te organiseren. Dat werd Sonsbeek 16, transACTION. De interacties en ‘uitwisselingen’ tussen de geselecteerde kunstenaars en het publiek stonden centraal. De bezoeker was (liefst) geen passieve toeschouwer, maar een actieve, sociale geëngageerde deelnemer. Sonsbeek 16 lijkt hiermee, weliswaar op veel kleinere schaal, een voorproefje te zijn geweest voor Documenta 15.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S12]Amber Toorop’s “Hulde aan de Njai”
Een nieuw paneel voor de Gouden Koets
In het Haags Historisch Museum (HHM) is sinds 1 januari 2022 een tentoonstelling te zien met als thema:
«Macht – 800 jaar Binnenhof. Een verhaal van macht en tegenmacht, emancipatie, democratie en het Nederlandse polderen.»
Een tentoonstelling over macht en machtsvertoon op het Binnenhof, 800 jaar lang.
Aan Amber Toorop (zie een deel van haar werk op onze website:
( https://indischmuseum.com/amber_toorop ) en twee andere kunstenaars (Quincy Gario en Brian Elstak) is gevraagd een nieuw paneel voor de Gouden Koets te ontwerpen. In haar paneel, dat een reactie is op het slavernijverleden van Nederland, zet Amber de ‘Njai‘ centraal.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S11]Merapi Obermayer over (Indische) geschiedenis
Naar aanleiding van de tentoonstelling REVOLUSI in het Rijksmuseum te Amsterdam (waar Merapi haar, door haar moeder gemaakte, kleertjes van linnen boekomslagen in bruikleen heeft gegeven) heeft Merapi nagedacht over haar persoonlijke geschiedenis en over de Indische geschiedenis in het algemeen.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S10]Abraham van der Schuit (1925-2018)
Abraham van der Schuit werd op 28 april 1925 in Batavia geboren. In 1938 werd hij op 13 jarige leeftijd door zijn vader naar Amsterdam gestuurd voor een strengere opvoeding bij zijn oom Wilhelmus, de broer van zijn vader. Zijn vader: “Ik vind het niet goed dat mijn zoon in een maatschappij opgroeit waarin kinderen van blanken en welgestelden, inheemse bedienden op kunnen laten draven.”
Lees verder hier
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S09]Jan Schlechter Duvall – The Prigen portraits (1999)
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
Wisseltentoonstelling IKAT met Lucas Silawanebessy (juni-juli 2021)
[S08]LUCAS SILAWANEBESSY (1949, Balikpapan, Indonesië)
Studeerde van 1970 tot 1977 aan de Akademie voor Beeldende Vorming in Tilburg.
Na zijn afstuderen oriënteerde Silawanebessy zich aanvankelijk op fotografie, werken op papier en ruimtelijk werk. Hij exposeerde in binnen- en buitenland, zowel solo als in groepstentoonstellingen. Een belangrijk fotowerk is “lf you see her say hello” uit 1978-1979 waarin hij woonoord Lunetten in Vught als personage portretteerde. In 2020 heeft Wim Pijbes dit werk aangekocht voor het Landverhuizersmuseum op Katendrecht in Rotterdam, dat in 2023 geopend zal worden.In 1981 kreeg Silawanebessy een reisbeurs van CRM voor Japan. In 1987 één van WVC voor de Molukken. Na deze reizen in Azië die hem o.a. naar Japan, Vietnam, Cambodja en Indonesië bracht, ontstonden nieuwe werken, waarbij de sterrenhemel van het zuidelijk halfrond, waaronder hij geboren is, een thema werd. De werken op papier in acrylverf en Oost-Indische inkt of in zeefdruk, verbeelden zijn fascinatie voor het oosten, zowel in filosofische als in fysieke en culturele zin.
Bezoek de pagina van Lucas Silawanebessy
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S07]The cruisade of Obbe Norbruis
The names of Eduard Cuypers, Marius Hulswit and Arthur Fermont are connected to the two most productive architects from pre-war Indonesia: Until 1927 they worked under the name Hulswit-Fermont & Ed. Cuypers. After the death of Marius Hulswit (1862-1921) and Eduard Cuypers (1859-1927) they continued under the name Fermont-Cuypers until 1958.
Together they realized more than 150 buildings in the archipelago. Their extensive oeuvre includes churches, bank buildings, hospitals, government buildings and private houses. The buildings, of which there are still many, harvested much appreciation in the former Dutch East Indies and now in Indonesia. But who has ever heard of these architects here in the Netherlands?
Read further
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S06]Amber Toorop – Het was er zo prachtig..
Het was er zo prachtig, zo onbeschrijflijk mooi…
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S05]René van Helsdingen en Ramses van Veldhuisen
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S04]Ketoprak
In this collaborative work, Tiong Ang and André Kruysen bring different elements of colonial art history together. The artists explore multiple critical positions, disavowing a mere exploitation of their own Indo-identity. They launch an absurd idea: to explain the art collection of Sukarno to the stone monument of Jan Toorop. This powerful sculptural portrait by Dutch sculptor John Rädecker is erected in the Embassy area of The Hague. In Dutch art history, Jan Toorop is the iconic example of the ‘Indo-artist’.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S03]De sarong van Mevrouw Greet de Raadt-Apell
Deze prachtige foto van mevrouw Greet de Raadt-Apell staat in de vensterbank bij haar kleindochter Sabine Waney (fotograaf onbekend).
Wij spraken met Sabine Waney over het ‘doek’ dat zij heeft geërfd van haar overleden oma Margaretha (Greet) de Raadt-Apell, geboren in 1911 in Fort de Kock (Bukittinggi Sumatra).
Het doek betreft een sarong voor vrouwen.
Het doek is professioneel ingelijst en zo kwetsbaar, dat we het niet uit de lijst wilden halen.
Meer informatie over het doek konden we inwinnen bij een vriendin van haar oma, mevrouw Alit Djajasoebrata, destijds conservator Indonesië verbonden aan het toen zo geheten Museum voor Land- en Volkenkunde in Rotterdam, nu WereldMuseum. Van deze informatie hebben we met plezier gebruik gemaakt.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S02]Peranakan bruidskostuum
Eeuwen geleden emigreerden Chinezen naar de Indonesische archipel. Een deel van hen trouwde daar met vrouwen uit die contreien, ze kregen kinderen en bleven voorgoed. Die nakomelingen van Chinese en Indonesische voorouders werden Peranakan Chinezen genoemd. Peranakan is afgeleid van het woord anak dat kind betekent. In de Peranakan cultuur zijn Chinese tradities vermengd met die uit de Indonesische archipel.
Ga naar de Inhoudsopgave
Ga naar Begin
[S01]Het Tatanuamasker en de Etnografische Verzamelingen van de UGent
‘Dit voorwerp is een Tatanuamasker uit Nieuw Ierland, een eiland in de Bismarck-archipel en tevens een provincie van Papoea-Nieuw-Guinea. Het stelt een overledene voor. In de maandenlange periode dat het masker gemaakt wordt, is deze overledene voor de gemeenschap nog niet formeel dood’.
Het masker is gemaakt uit hout, deksel van zeeslak, vezels, rotan en boombast. De rechte mond staat open en laat de tanden zien. Het gezicht is symmetrisch beschilderd in wit, geel, rood en zwart.
Indisch Museum 